Nerede hak hukuk nerde? Şiiri - Adem Kaçar

Ya Resûlallah (sav)! Sen yine bir gün Ebû Cehil'e uğramıştın; usanmadan, bıkmadan tekrar ettiğin tebliğini bir kez daha tekrarlamıştın.. Ebû Cehil sana: "Ya Muhammed (sav), eğer senin bu ısrarın inandığın Rabb'in (cc) huzurunda mesûliyetten kurtulmak içinse ben sana şahadet edeceğim, sen üzerine düşen görevini yaptın." diyordu. Sen mahsun ve mükedder giderken Ali (ra) soruyordu: "Ya Ebû Cehil! Gerçekten Muhammed'e (as) inanmıyor musun?" Bu soruya Ebu Cehil gibi bir münkir: "Evet, biliyorum ki O bir peygamberdir, ama niçin O?" diyordu. Bugün seni hiç tanımadığı halde ümmetiniz diyenlerin yanlış temsilleri yüzünden, isminin anılmasına dahi tahammül edemeyenler var; sen insanlık âleminin yıldızıyken, sen âlemlere rahmet olarak gelmişken, sen kâinatın yaratılış sebebiyken sana Ebu Cehil kadar bile insâflı davranmayanlar var. Var zirâ, biz o kapıları hiç zorlamadık; ya bir kere gittik kovulduk ikinciye gitmedik, ya da hiç gitmedik.. Var zirâ, İslâm'ı kulaktan dolma gelenek olarak öğrendik; sana lâyık ümmet olmayı beceremedik, ilk emirde yan çizdik, dinini temsilimizle lekeledik.. Öyle iken bu işler olmuyor diye şikâyet ediyoruz ya Resûlallah (sav)! Senin Ebû Cehil'in arkasından konuştuğunu ne gören olmuştur ne de duyan; senin imân etmiyor diye birini zemmettiğin vâki değilken, ümmetin ne kadar da rahat konuşuyor ya Resûlallah (sav)! İstediğine kâfir deyip binbir türlü hakâretler yağdırıyor, istediğinin de yüzüne tükürmek gerektir diyor ve tükürüyor; bu yol senin yoluna pek benzemiyor, senin yolun değilse ümmetin kimin yolundan gidiyor ya Resûlallah (sav)?..