Nerdeyim Şiiri - Süreyya Karaman

Gözlerin öyle uzak bakıyor ki
Tufanları taşıyor yarı ömrümün poyrazlığına
Bakışlarındaki tipi üşütüyor yüreğimi
Ürküyorum senle bakıştaki aynı noktada buluşmaya
Biliyorum ki delip geçecek beni
O gözler beni görmeyecek
Eskiyi özler oldum vuslatlaştığın şu günlere
Başa gidelim istersen yıllar öncesine
Yüreğimi acımadığı
Sana özlem duymadığım günler
Bakışlarınla varlığımı kıldığın
Yüreğini taşıdığında gözlerine
Olumsuzlukları devirir
Her ne olursa olsun yanımda olduğunu bilirdim
Ve bakışlarını eve kadar taşır
Geleceğin planlarını yüreğimizin sarılmalarıyla düşlerdik
Oysa değişen ne olmuştu
Aynı mekânı paylaşıyoruz artık
Tüm mücadeleden galip çıkarak
Aynı bulvar da yer almıştık tüm sevdalıklarımızla
Üstelik birde türkümüz vardı artık
Eşlik eden yüreğimize
Oysa şimdi
Sen yanımda ama yüreğin uzakta
Bakışın gözlerimde
Gördüğün ben değilim
En acısı da bu galiba
Dokunurken hissetmemek yanındayken bile özlemek
Bakarken görmemek
Ne oldu bize neden bu parçalanmışlıklar
Oysa asıl şimdi
Asıl şimdi
Ben sen ve biz olmak varken
Neden bu kör bakışlar
Neden bu buza kesilmişlik
Bak hala yüreğim avuçlarımda
Hala sen gözlerimde
Peki, ben nerdeyim
O bakışlardaki anlamsızlıkta…