Nerdeydin Şiiri - Atila Yalçınkaya

Yel vurdu haneme oldu derbeder.
İhtizaza geldi bence, gökle yer.
Hücum eder bunca kemlik bunca şer.
El vurunca hanemize nerdeydin.

Nedamet eylemen kul’ken bir kula,
İman satılır mı delikli pula,
Sararken gönlümü yamalı çula.
Sel vurunca bahçemize nerdeydin.

Rabbim haberdardır her türlü halden,
Rızkımı beklerim birinci elden,
Yıkılır insanlık “ben ” denen selden,
Yel vurunca dane’mize nerdeydin.

İnsan şerefine erdirmiş Hüda.
Kendini bilmeyen Haktan da cüda,
Bekliyor herkesi kabr denen oda,
Dil vurunca dame’mize nerdeydin.

Abad memleketler olurken harap,
Bulunmaz çeşmine sürmeye turap,
En muteber hayal olurken serap.
Dert vurunca gönlümüze nerdeydin.

DOST KALEMLER

İnsan insanı hiç'e satarken
Düşman yan tarafta yatarken
Koskoca alem böyle batarken
Dem vurunca gönlümüze nerdeydin.. H.ÖZ,