Nerdesin baba Şiiri - Atila Yalçınkaya

Ne bitmez sefermiş gittiğin sefer,
Yolumuzu kesti dert ile keder.
Seni aramızdan alınca kader,
Bari rüyalara misafirce gel.
Omuzda dağ oldu, hasretin baba.

Gözlerim her zaman gittiğin yolda,
Gezerim seninle gezdiğim yerde,
Bir çare var mıdır babasız derde,
Seni arıyorum nerdesin baba.

Sensiz sevenlerin hep ayrı düştü.
Herkesin boynuna dertler üşüştü.
Kimimiz yürüdük, kimimiz sürçtü.
Yolumuz uçurum nerdesin baba.

Hayatın yükleri bindi omuza.
İhtiyarız sanki, yaşta otuzda.
Baharlar zemheri, kalmışız kışa.
Yüreğinde ısıt, nerdesin baba.

Gittiğim kapıdan elemle döndüm.
İyilik ettikçe, ihanet gördüm.
Sensiz sanki bu alemde bir kördüm.
Yolumu kaybettim nerdesin baba.

Seninle okudum hayat yolunu.
Daima düşündüm dünü yarını.
Daima öğrettin şeref, arını.
Boynumuzu büktük nerdesin baba.

Bakarım elinin değdiği yere,
Senden kalan bir kaç parça hatıra.
Seni anar seni sorar tüm yöre.
Anıların gelir,
Kokuların gelir,
Sen gelmezsin nerdesin baba.

Şiir.Atila Yalçınkaya