Kirpiğin ucundan akıyor zaman, hasretin boynu bükük.
Sinelere saplanmış acı bir aman var, kalbin duvarları kırık, dökük.
Bocalıyor insan bilmediği bir savaşı güderken, ufkun kızıllığı sönük.
Halbuki yüzmeyi de bilmezdim ben, fırtınadan kaçarken Nuh'un tufanına tutulmuşum; nerdesin?
Sızı kanar, çaresizlerin çaresinden, eşeleyip durur maziyi içim
Kaderi dürülmüş dünün bilmediğim ellerinden, hakikatin kalemi ne biçim?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta