her şeyi ezip geçiyor rutin zamanlar
karanlık acı bir heybet,
hep saatinde çöküyor günün üstüne.
hep sonra doğuyor güneş,
vurgun yer gibi,
olanca kızıllığıyla bir ıssız şafaktan.
geçen her gün ömürden de olsa
attığımız adımlarımız oluyor,
bizi bize yaklaştıran.
sahte aşklar çıkmazında kesişiyor yollarımız
hep bulduğumuzu sanıyoruz birbirimizi
seni bana
beni sana sürüklüyor,
her aldanmışlığın ardından
yüreğin izi.
isimler uyduruyoruz belki yüreğimizdeki şekillere,
en sevdiklerimizden…
şarkılar söylüyoruzdur,
ben akdeniz’den
sen belki ege’den.
kaç ayrı gece daha yaşanacak?
kaç asılsız aldanış daha olacak?
elbet bir gün gelecek bu yangını dindiren
ve şimdi ben,
yepyeni umutlar yapıyorum gözyaşlarından
yükseklerde bir dünya kuruyorum ikimize bulutlardan
geleceğin yollara sevda tohumları ekliyorum
aşk kök saldığında kalbine
karanlıklar ardında seni bekliyorum..
Kayıt Tarihi : 21.1.2008 22:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)