Nerde görmüşler Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Dönüp dönüp, İstanbula düşüyor yolum...
Yorgunum;
Başımı döndürme İstanbul...
Belli ki ordayım hiç bir yere gitmemişim,
Ya da rüya görüyorum...

Gelmemişim yani ne deniz kıyısında evim,
Ne muhteşem doğa, ne de büyülü yaz akşamları.

Hani o emsalsiz gün batımları,
Mevsimler birbirini katletmede, bir kısır döngü.
Nerden aklıma gelir de hayal ederim
Hiç görmediğim bu yerleri

Ben İstanbulda halâ ordayım...
Orda gibiyim...

Kah kadıköy iskelesinde,
Kah Beşiktaşda,
Zaman zaman adalarda,
Vapur beklerken iskelede,
Sirkecide belki de adadan dönüyorum;
Elimde ağır büyük bir bavul, yaşadıklarım da içinde;
Taşıyorum her yere bu yükü...

Bir ticari araba içinde görülmüşüm;
Semt semt dolaşıyorum İstanbulu,
Bir tek orada kalmış vefası,
Bir de karaca Ahmetde...

Bir mola ver, boza iç; Vefada desen de,
Bilirsin sevmediğimi.
Ama semte, İstanbula vefalıyım sorarsan,
Hiç ihanet etmedim aşkıma...

Dönüp dönüp kesişiyor yollarım bu semt ve,
Aziz İstanbulla,
Belli ki hiç bir yere gitmemişim;
Boş da durmuyorum ha,
Hayal kurmak benim işim,

Plakasında vefa yazılı,
Bir ticari araba içinde görülmüşüm...

5/Ekim/2009/Bodrum