Nemrut'ta iki bulut Şiiri - Akın Akça

Van’la Adıyaman’ın arasında
Tanrı Heykelleri’nin az biraz uzağındaki Nemrut’ta
Bitlis kraterinde iki bulut sözleşti, bin dört göz arı peteğin gözden bakış dizildiği, dizdirildiği:
Aşağıda dört göl, aşağıda camdan yapılma yeryüzü.
Siyahça, vaşak kayaların kesiciliği ulaşamadı,
ama birden çarpışmaya başladı bu iki bulut
Rüzgarı da güçlendirerek, katarak yanlarına.
Bir porsiyon kaymaklı künefe ki, katmerli takat.
Her çarpışmadan sonra, bir şekilde bir adım geri gidiş;
akabinde gene çullanış…
Giderek büyüdü rüzgar
ve bir sefer, öyle bir çarpıştılar;
sayıca çoğalmıştı aşağıdaki keskin
taşlar kraterin oralarda.
Muhteşem gündoğumunda,
battı balık yan gider oluşmuş metrelerce kitabe
ile on metrelik o heykeller,
sanki ta karşıda görünürken;
bir dağın akmasıyla oluşmuş bu lav bölge
nasıl iki bulutun çarpışmasıyla
çoğaldı söylesene birdenbire! …

Veri toplamak için bir adam geldi günlerden bir gün.
Gazetede görmüş gelmiş
adamı bir süre köylüler ağırlamış, oyalamış…
Düşüp ölecekti, daha da keskinleşen ya da sayıları çoğalan
veya da her ikisi,
arasında bu taşçılların.
Dikine, keskin tarafında yürümek camı
ve çevrende ne varsa,
ne bir boşluk ne de çarpık;
her yer yuvarlatır artık ve kütleli dağlarla doldu birden.
Cam tepeden oralara sıçradı turist,
biraz da oralardan bakındı.
Artık bu yerden
nasıl ineceğini düşünmeye başlayabilirdi.

Aktarılmış soğrulmuş, soğumuş kalmış taşlar;
Ankara’dan paralel yola çıkan bu iki bulutun devamında,
k’min izni olmadan?
Bu lav bölge, nasıl iki bulutun
çarpışmasıyla çoğaldı söylesene birdenbire! …
Her şey bilinç dahilindeydi ve öyle.