Nemrut dağı efsanesi Şiiri - Kemal Polat

Bu yörelerde duraklamak
Konuk olmak ve konaklamak
Şu tepe üstünde yıldızların
En parlağını seyretmek,
Çok şanslı insanlara nasipmiş.

Güneş doğarken nemrut’tan
Ayakları çıplak, başları kabak
Çocuklar çalarmış tamburaları,
Tambura müzikleri eşliğinde
Yaparlarmış kıvrak sabah danslarını.

Gün doğumu bir başkadır Nemruttan
Batışı da öyle binlerce yıldır tekrarlanan,
Hele birde yaşayabilirsen baharını
Seyreder ve görürsün kutsallığını.

Neden yapılmış bu devasa heykeller,
Nemrut dağının zirvesinde?
Bu dev medeniyetin doğuşunu
Hep merak eder dururusun,
Daha da önemlisi;
Niçin nemrut dağında oluşunu.

O ne güçtür ki öyle?
Devasa şu ender kayalardan,
Devleşen heykelleri yapmışlar.
Peki, modelleri kimmiş bu insanların?
Yoksa insan değil mıydı yapanlar?
Başka ihtimaller de geliyor insanın aklına,
Ya gerçekten insanüstü varlıklarsa,
Gerçekten yaşamışlarsa,
Ve de, “Mirasımızı almaya geldik”
Diyerek; bir gün yeniden geleceklerse?
O zaman, hesaplar yeniden görülüp,
Dünya yeniden kurulmaz mı?

“1999 Adıyaman Kemal Polat”