Nem Gibi Şiiri - Murat Kaymaz

Seni öyle çok özledim ki,
Nem gibi, toprak gibi,
Üstünde acılarımla yaşadığım dünyalar gibi,

Nerededir şimdi ne yer ne içer,
Aklımda rüyalardan kalma düşler var şimdi,
Ansızın gözlerin alır benden beni,
Öyle bir yanmak, öyle bir yürümek gibi,
Masumların cellatlarına yürüdüğü gibi,

Bütün kainat söndürmüş ışıklarını sanki,
Böyle bir karanlık bu, ışığı bile yutan sanki,
Kimsesiz çocukların ağlaşmaları gibi,
Bütün evren durmuş! ! !
Karanlığa göz kırpar gibi,

Bu nasıl özlem, nasıl bir hasrettir ki,
Yer yer nem gibi,
Sonra apansız birden bire toprak gibi,
Bu nasıl bir özlemek ki,
Tenini, terini, gözlerini, ruhunu,
Bir insan başka bir insanın ruhunu özler mi ki?
Sen kadınım, Bilir misin böyle özlemeyi?
Bu özlem.....
Gölgelerdeki ay ışığı gibi!