Neler Gördü Bu Dünyâ... Şiiri - Ulvi Ziya

Nice gönül erleri arz'a duhul ettiler...
Mânada birer arslan,sarsılmaz yiğittiler...
Mertliğin,adâletin timsaliydi her biri;
Azraille hoşsohbet ede ede gittiler...

Çok nâmert geldi geçti zorbalıkla birlikte...
Ne mertlikte gözleri; ne yiğitlik,erlikte...
Mutluluğu,huzuru sürdüler yeryüzünden;
İnatla yarıştılar iblisle,liderlikte...

Kim kaldı ayaküstü,hepsi toprak oldular...
Şeddad,Nemrut,Firavun; düşün hele,noldular? ...
Şehri yakıp keyfeden Neron hani,nerede? ...
Cengiz,Hulâgû,Haccac; yerlerini buldular...

Rahatlık ver,neşe saç,kâbus yaratıp durma...
Özgür olan ruhlara prangalar hiç vurma...
Durmadan sallanıyor,dünyâ geniş bir elek;
Kazık çakar dururum diye hayaller kurma...

Bildiğimi okurum deyip aldanma sakın...
Azrail gün sayıyor,ölüm herşeyden yakın...
Çalış adın dillerde hep rahmetle anılsın;
Kukla libasını at,adam kisvesi takın...