Neler Geldi Şu Dünyada Başıma

Onca yıldır hep yaşayıp durdum da;
Varamadım şu dünyanın tadına.
Kâh dışarıda kâh doğduğum yurdum da;
Çile çekip hayat dedim adına.

Bir sabiyken yaptırdılar işbaşı
Oğlak güttüm yalınayak dağ bayır.
Beş yaşında öğrettiler iş aşı;
Göremedim çocukluktan bir hayır.

Ablam abim başlayınca okula;
Bir başıma kalamadım ben evde.
Kadir Mevla’m yol verince bu kula;
O yaşımda sandım kendim görevde.

Sığamadık o diyara nedense;
Alıp başı göçüp gittik gurbete.
Hak yazınca boş olur muş ne dense;
Razı olduk sınav için her bet’e.

Yıllar yılı tarla bahçe koşturduk
Geçinmekti helalinden tüm gaye.
Sakın sanman ara sıra boş durduk!
Bu mümkün mü olmayınca sermaye?

Şu haldeyken asker oldum devlete
Öğünümdü tek bir tabak mercimek
Yalvar yakar oldumsa da çok ite;
Vermediler doyana dek bir yemek.

Namaz için gördüm nice eziyet.
Kılma diye dayak attı erbaşlar.
Ve edinip türlü zulmü meziyet;
Bana neler çektirdiler kardaşlar.

Döndüm geri beş parasız ve pulsuz.
Ne evim var, ne işim var, ne eşim.
Sermayesiz ne yapar ki bir çulsuz?
Her bir işi yaptım bende kardeşim.

Yıllar yılı kuramadım bir yuva
Fakir diye vermediler bana kız.
Para diye koşup durdum dağ ova;
Yeri geldi sattım dostlar ben sakız.

En sonunda gidip gâvur iline;
Köle oldum üç beş sene onlara.
Sabır edip nice ences dölüne;
Elde ettim neticede az para.

O parayla kurup ben bir aile;
Sınavıma devam ettim vatanda.
Evlenince hiç biter mi gaile?
Hayır, olmaz elbette ki yatanda.

Elli yıldır gına geldi savaştan.
Özler oldum cennet denen o yeri.
Diyorum ki çıkıp yola yavaştan;
Gidip ona size koysam şu yeri.

Sırf taleple olmuyor ki o sevkler;
Hak demeden halk gidemez uhra’ya.
Sınavdayken memnu bize çok zevkler;
Sınav sonu döneceğiz biz Hu’ya.

Abdullah Toroslu
29.10.2013-İzmir