Her gün bir sözcük yitiyor insandan yana, birkaç harf
dünya gömülüyor her nefesle birlikte göğsüne
sokaklarda buluyorsun yalpalayan sesini
işçilerin gününü eskiten bir dilim ekmekle
çıplaklığın tarihi seni yitirmekle başlıyor ansızın
âşıklar birbirini gömüyor sessizce
taze bir mezar gibi açık kalmış ağızları
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta