Nejat Karagöz Şiirleri - Şair Nejat Karagöz

Böyle demiş şair: “Yorgunum dostlar! …”
Yüreğim yorgun,
Bedenim yorgun…
İnce bir sızı kaplıyor her akşam,
Sinsice burkuyor yüreğimi.
Ve her uyanışımda sabaha karşı, aynı sızı…

Felek gaddar, talih zebun olursa
Durdur gidişini kahpe dünyanın
Hep zulmeden neşv-ü nema bulursa
Durdur gidişini kahpe dünyanın

Kimi kuru nana muhtaç olursa

Küçücük cesametinle;
Bütün sonsuzluğuyla evreni
Ve bütün kesafetiyle geceyi
bütün aydınlığıyla gündüzü
bütün fenalığıyla dünyayı
bütün fitnesiyle kadını

Kör bir karanlık incitiyor ruhumu;
Yalnızlığım ağırlaşıyor
Yüreğim çatırdıyor, dostlar
Bir yıldız kayması misali
Belirip kaybolan mutlulukların peşi sıra
Kayıp gidiyor emellerim bir bir…

Gençliğimiz
Köhne bir trende yolcudur.
Gözü dönmüşlüğün zindanlarını süsleyen
Tutsak bir yolcu..
Çarpılıp durur yıllar yılı duvarlarına, damların.
Bir o kentte, bir bu kentte...

Demir gece
Kapkaranlık gök yüzü
Dünyada tek başınayım sanki
Kesif bir sessizlik içinde evren.
Ellerim buz kesilmiş
Yüreğimde kan sıcaklığı

Bir ateş saldın gönlüme, bu zamansız gidişinle
Yaktın yüreğimi yavrum, sönmeyecek ateşinle
Yüreğime serptiğim su yandı; söndürmedi beni
Belki teselli bulurum duvardaki gülüşünle.

Elbet geçer zaman bu hay-ı huy içinden Kızıl bir şafağa boyanır akşamüstü Tarifsiz bir keder sarar seni, yeniden… Susar çocuk sesi ve kuşların türküsü Susar deniz ve diner ki acılar birden Azalır ve biter, akşam suya inerken Ufukta kaybolan yıldız gibi yiterken Anlaşılmaz meçhule gidişin büyüsü Başlar, bitmeyen geceye sonsuz yolculuk Kaybolup gider anlamı kevn-ü mekânın Geride kalır mükedder eş dost ve çocuk Sevenlere teselli mezarının süs 25.09.2011 Nejat KARAGÖZ

Gittin vefasız, bırakıp sen bu barı gamla beni
Yakar eritir hasretin, içer damla damla beni
Ne zevk-i meyde kalmıştır, ne vuslatında teselli
Gün durup sarar kasveti yokluğun, akşamla beni

Gelmez mi yadına senin mahv-ı perişen ettiğin

Sazım gibi melaldesin sen de; bu ne hal gönül
Yok mudur bir kurtaracak, yeter izmihlal gönül

Yok mudur alemde sana bir nebze olsun huzur
Bir tatlı tebessüm yahut bir gonca-i lâl gönül