Nehirlerin Sırtı Şiiri - Hüseyin Aslan

bir öyküm vardı
sesimin yıldızlara ulaştığı yerde

nehirlerin sırtında yaşarım
kimse görmez yalnızlığımı
atlar uyurken büyüdüm
-gözlerim koşuyor sesim koşuyor-
saçlarımın arafa düşer yorgunluğu

avuçlarımda kırık dökük sözcükler
adımın geçtiği bir zarfa dolduruyorum
gövdemin yarısı öksüz kimseye diyemem

hayat kısa bir oyundur
soluğum yetmeyebilir
sildim gözlerimden uzaklığı
o büyük kapıları düş diye geçerim

günler rüzgarın kanatlarında sanki
suyun eteklerine tutundum
yontuyorum kum tanelerini
eski bir gemiyim uzak denizlerde

bir öyküm var benim de
sesimin yıldızlara ulaştığı yerde