Nehir Özen Şiirleri - Şair Nehir Özen

açtım oda kapını yalnızsın masan da..
yasladım kapıya kendimi, ellerim kapı kolunda..
yüzümde gülümseme, sende şaşkınlık..
gel diyor bakışlarım nazlı nazlı..
büyülenmiş gibi,hipnoz olmuş gibi,
emre uyuyorsun..

Bu dünya varsın yansın kıymetlim
Aramızda dağlar yollar varken
Neyleyim sevmeyen yari düşlerken
Seni sevmek boynumun borcu olsa da
Mahkum edildiysek aşksızlığa
Hüzzam fasıllarındayken ruhum

İçimdekiler ayyuka çıktı
Senden gelen ne varsa elimden kayıyor
Duygularımı sevilerimi bir bir
Darağacına asmak istiyorum..
Yıprandı sevdalar incindi gönüller
Söz dinlemez gönlüm oynuyor sefiller

Bir seni çözemedim
Bir de kendimi..
Senli yaşamlarda
Hep dolanıyorum
Aşk denen yumağa..

Vazgeçtim, seni tanıdığım o ilk gün,
Ne aklımda ne hücrelerimde olmayacaktın..
Nasılda aktım sana gelen yollarda,
Vazgeçtim sevmeyecektim aslında,
Konuşmaların büyüledi bir anda,
Lal oldu dillerim, kör oldu gözlerim..

Seni sevdim döndüm divaneye,

Sensizliği seçtim beter oldum..

Anladım kii ne senle ne de sensiz,

Bir gün benden gidersen dönülmezlere
Bir daha bakmam, dönmem yaban ellere
Al ömrümü koy ömrünün üstüne
Ölüm gelsin senden selam ile
Başım gözüm üstüne..
Yüreğini benden alıp gideceksen

Maviydi umutlarım
Karaydı sevdalarım
Ateş rengini alırdı
Edepsiz duygularım..

Huzura ererdim yeşille

Giden ardına bakmıyor
Gelen gözyaşımı silmiyor
Huysuz gönlüm hiç uslanmıyor
Yine bahar geldi..

Yüreğim yine çiçek çiçek

Ufuklarda güneş batıyor
Sahilde yapayalnız yürüyorum..
Deniz çarşaf gibi, körfezde renkler kıpkırmızı yine
İşte tam şurada senin kollarında
Mutluluk kahkahaları atmıştım..
Birileri kulağıma fısıldadı..