Kaynağını bilmediğim mutsuzluklar nehrinde,
Zamana tutsak anılarımı yıkıyorum.
Kirler akıyor, izler bir türlü çıkmıyor.
Neyin karşılığı ödendiği belirsiz bedellerden mandallarla,
Tutku ağaçlarına asıyorum.
Etken anlamsızlıklar dolduruyor, edilgen ruhların boşluklarını artık.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
