Nefsimden Soyundum Şiiri - Önder Karaçay

Rüyamda nefsimden soyundum
Görevim yürek meydanına çıkmaktı
Hayatımı kazanmak için düştüğüm yanlıştan
Bir ibret yaşayarak ve yaşatarak ayıldım

Yaratan yeryüzünde ibretler için insanları kullanırdı
Kimilerine yaptıkları kötülükle, kimini iyilikle
Kötüleri tek başıma mahşer denizinde boğdum
Zalimlerin zulmünü yaşadıkça hayattan soğumuştum

Yendim nefsine yenilmiş zalimleri
Biri ibret olsun diye hayattan alındı
Diğerleri ibret olsunlar diye canlı helak edildi
Anlaşılmadı yine şeytanın peşinden gidildi

Yaratan kitabında insanlara der ki
Aklını ve vicdanını kullanmayanların tepesinden pislik yağar
Kitabının ne dediğini bilmeden okuyanlar
Zalimlerin peşine takılanlar ile bu felakete gidildi

Zalimlerin insan kandıran araçları çoktu
Bizde yürek vardı, onların denginde maddi gücümüz yoktu
Dünya Firavundan bu yana tanıdıktır güce tapanlara
Dünden bugüne insanlığın halinde değişen bir şey yoktu

Ekmeği zalimler veriyor sanıyorlardı
Alın terinin karşılığını ağası verdi diye alıyorlardı
Ağayı buna zorlayanın kendileri olduğunu bilmeden
Ağalarına kendilerini iyi sömürdüğü için duaya duruyorlardı

Önder Karaçay