Nefsim Şiiri - Osman Şener / Ahirzamanoğlu

Arzuların sonu gelmeyecek mi
Zemheri ayında gül ister nefsim
Bir defa haddini bilmeyecek mi
Dağın yamacında çöl ister nefsim

Yer içer şükretmez nimet verene
Emeği girmez bir damla terine
Susulacak yerde susmak yerine
Bülbülden de güzel dil ister nefsim

Gıybete gelince kapanmaz çene
Dünyaya sarılmış sanki bir kene
Her halime şükür diyeceğine
Karun’dan da fazla mal ister nefsim

Ağlayanlar varsa onun düğünü
Dünden daha azgın olmalı günü
Tasarrufu sevmez, israf düşkünü
İhtiyaçtan fazla, bol ister nefsim

İbadet deyince yorulup kalır
Allah için dersen azmi azalır
Sırat-ı mustakim dersen daralır
Günahlı otoban yol ister nefsim

Ömür boyu hayra olmuyor meyil
Bir kez olsun Rabbin emirine eğil
Namaz, oruç, cihat umrunda değil
Mazlumu dövecek kol ister nefsim

Utanmak kalmamış yırtılmış perde
Aylak aylak gezer işsiz her yerde
Eşek arısına önderim der de
Kovanda taptaze bal ister nefsim

Osman ümit etme nefis düzelmez
Öğüt vermek ile hiç yola gelmez
Nankörün şahıdır, iyilik bilmez
Bir dere olmadan göl ister nefsim