İnsan, nefsi olan yani içinde şeytan taşıyan ve her an ona bürünen bir canlıdır.
Yaşam çok maddeci ve şeytan hem oraya oynuyor, hem oradan vuruyor.
İnsan kendi aleyhine olduğunu bildiği halde kendisine silah doğrultmuş bir canlıdır. Öldürmeden durmuyor.
Ders almış gibi yapıyor, ders oluyor kendine tekrar kere tekrar.
Bunu bilmek işine gelmiyor.
Bir ibretle mana dünyaya geldi diye maddeden ve şeytanlık yapmaktan kopamıyor.
Güç olmadıktan sonra mana ne işe yarayacak diyor.
Mananın gücünü bilmiyor.
Şeytan kör etmiş bunların kalp gözünü açılmıyor.
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 4.5.2024 21:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
♾️ Mobbing Bank diyor ki;
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!