Kendi Hira Dağı’ma çıkıyorum çoğu zaman,
Cebrail’imi bekliyorum, bulamıyorum…
Bulsam da fayda edecek mi onu da bilmiyorum.
Ama kendimi aramayı bırakırsam kaybolacağım,
Hiç yoktan bunu biliyorum.
Derin maviliklerin buluştuğu yerde arayın beni.
Gökyüzü olmasaydı hepimiz zindanda olurduk.
Göğü yaratan Allah’a şükürle, anın beni.
Kayıt Tarihi : 12.7.2020 15:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!