Sesin hala kulaklarımda.
İsmin ise duaydi dudaklarimda.
Yaşamla ölüm arasında.
O incecik çizginin ortasında.
Bırakıp gittin,bakmadan arkana.
Hüsranlar eşlik etsin artık, ben yerine sana.
Sevgime layık değilsin, anladım şu anda.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Sevginin tam zıddıdır nefret. Soğan zarı kadar dahi ayıraçları olmadan bir arada bulunurlar daima. Yalnız, biri diğerinin önünde olmak zorundadır,birinin eksilmesi diğerinin artmasına neden olur. Dileriz ki önde olan ve kazanan daima sevgi olsun. Kutluyorum şiirinizi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta