Nefretin Şiiri - Levent Yılmaz

Uzak bulutların göz yaşları damladı, bu gece
Tanıkları her yerdeki aşkımızın
Boynu bükük durdular
Son kez, bu gece.

Yitirmek, sevmek ve nefret;
Hiç bu kadar uyum içinde olmadı.
Yağmur, kin ve buhran;
Hiç tanışmamışlardı belki de!

Bilemezlerdi ki
Nefretin sevginden güçlüymüş senin,
Yanan gözlerinin feri,
Sadece sevgiden değilmiş, yazık ki!

Nefret sevgiden güçlü,
Ve buhran sevgiye baskın.
Ama senin için ağlamak,
Nefretimden olmayacak, yazık!