Nefretimi Fırlatıp Mum Yaktım Karanlığa

Biz ataleti yeryüzünden kovmuş
Celadet çocuklarıyız direnişin
Biz kara bir ihanetin çocuklarıyız masum ve mağrur
Kirli bir medeniyetin kurbanlarıyız saf ve temiz
Canımızı katarak gireriz kahraman bir ölüm yoluna
Ve kanımızı kaynatarak koşarız peşinden sevdamızın
Mücadelemize katık yaptık ruhumuzu

Sen gelseydin yanıma
Bir balkon demiri
Ve altın dolu bir vadiyle gelirdin.
Ben bulutlara aslı kalmış bir dağa çıkardım.

Her ölüm bir hayata kapı aralar
Bedir ashabından konuklarım oluyor bu aralar,
Bu aralar ben de bir kaç utanç güzellemesi,
Ölmeden önce kelebekler
Devretmek için rüzgârını beni bekler
Bir dağın tekin yamacında

Acıklı ağıtlar yakarım ateş ölçeğinde ağıtlar
Ölen insana ama daha çok ölen insanlığa
Ölen kalplere ama daha çok paslanmış kalplere
Ağıt yakmam gerekiyormuş şimdi ayıktım
Ayakta ölmüş insanlığa ağıt yaktım
Çürüyen insanlığa
Nefretimi fırlatıp bir mum yaktım karanlığa

Ateşten ağır bir ağıt yaktım bu gece
Başıma ağrılar saplandı
Saplandı yüreğime kurşun yaraları
Serçeler havalanıp giderken yanımdan
Kayda değer acıları besledim yüreğimde