Kimse öğretmemişti sevgiyi,
Nefreti, senden öğrendim.
Bir çocuğun ilk haykırışı gibi,
Bir çığlık attı kalbim,
İşte
O gece,
Nefrete
Doğan bendim.
Bendim o gece nefrete doğan...
Ve bir zamanlar ne kadar sevdiğim,
Gözlerine hiç acımayarak
Seni içimden kovan bendim.
Artık benden özlemin şiirini değil,
Artık benden sevginin şiirini değil,
Nefreti dinlersin bu yeminim.
Zilli tefi ve düdüklü testisi gibi Eyüp'ün,
Hem eski hem yeni bir oyuncak kalbimde,
Sana olan kinim.
Kayıt Tarihi : 24.2.2001 18:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüsrev Hatemi](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/02/24/nefret-6.jpg)
Hüsrev beyi kardeşi Hüseyin beyle karıştırıp Hüsrev bey diyeceğime dalgınlıkla Hüseyin bey demişim, düzeltir özür dilerim.
Hayırlı sınavlar Hüseyin bey.
Her geçen dakika daha da artıyor kinim !
dobra dobra söylemiş Şair de,
Affetmek, kendini özgür bırakmaktır.
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (22)