Nefret Şiiri - Kağan İşçen

şehir susardı ayrıldığımız an
sadece yıldızlar ve biz üşürdük
oysa nefret bilmez derdin
evler içine kapandığında üşümeyi
caddeler boyu ıslaklığımıza dert yanar
sorususuz bırakırdık birbirimizi
yanım yörem solgun ışıklı
pencereler beni küçümser ağlardı halime
yağmurlu çamurlu günlerde
okuldan kaçtığım günler ihanet etmediğim yatağım gibi
sana ağlayışımın saçmasapan bencilliği
yalnızca aşk bencildir kim olduğunu bilmiyorsa
aşk kendini suçlamaktır herşeyden çok
çünkü evler içine kapandığında bilmez üşümeyi