ağır uykularla çevrilen hayatımızın içinde
birdenbire sevmediğim bir rolde dolanmaya başlayan sen...
sen bilir misinki
en ağır...
en karanlık...
karabasanlarımı yasattın bana...
uzanıp sonsuza gidecekmişim gibi altımdan gecen
karayolunun beyaz çizgilerinin hepsini saydım...
bir bir saçının her teline dokunarak...
şehirden uzaklasırken...
nedenim oldu yolculuğumun
aramızda uçuşan kara bulut bir an
en kotu mısralarımı fısıldadım geceye...
...uzaklaşırken...
sırf içimden geçen o 'tek' yağmaya hazır karabulutu vazgeçirip...
vazgeçirip hırsından başka topraklara yağsın istedim..
...üzerinde senin yaşamadığın bir yerde,
senden uzakta olsun istedim...
Kayıt Tarihi : 12.11.2000 17:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!