solgun bir gül oldun
yorgun açtın
kan gölünde.
soluk yüzünde
sevgiye hasret,
kim değse
kime değse
acırdı bu tenin,
büyürdü içinde
kahrolası nefret,
kan çiçekleri.!
yorgun hatırana
kan düşmüş,
yaprakların da
can üşümüş,
bahar gelmeden
sonbahar görmüş,
kan çiçekleri.!
bir kelebek gibi
kırılgan,
bir güvercin gibi
ürkek,
bir zeytin ağacı gibi
barış sever,
kan çiçekleri.!
gönlünü açmaz
ışıklarda,
sevgi bulunmaz
umutlarda,
beklenen
kaf dağının ardında.
güneşi görmeden
karanlıkta solar,
kan çiçekleri.!
1980/ Hassa
Kayıt Tarihi : 8.8.2018 19:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
12 Eylül öncesi kaos ortamında yazmıştım.Sevgi ve saygısızlık ortamında bir gül (çocuk) açıyor ama, gülü seven yok ve sonra sevgi beklerken nefretin esiri oluyor insan... Bugün de aynı şekilde...Şöyle bir sizin siteye de bakıyorum kim etiketliyse insanlar ne yazık ki ona ilgi gösteriyor.. Oysa sitenizde ne değerler var ama aradığı ilgiyi göremiyor...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!