Nefesim çıkamaz oldu,çıkış yolunda kayboldu
Ellerim hissiyatını yitirdi,sevecekken kahroldu
Fışkırdı nefret yüreğimden,gözlerimde kor oldu
Rüzgarın haşmetiyle var oldu,çığlığım da yok oldu
En kıymetlim yüreğimde nefretle hapsoldu
Takıldı kelepçe ellerime,kanım damarlarıma zehroldu
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Devamını Oku
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Sevgili Gökhan, can kardeşim, her ne kadar benimsediğiniz kelime(NEFRET) olumsuzluk çağrıştırsa da yine güzel bir akrostiş şiiri okudum, o keskin kavi ve kudretli kaleminizden.
Akrostiş şiir, bilindiği üzere, şiirin mısralarının ilk harfinin yukarıdan aşağıya doğru okunmasıyla başta hedeflenen kelimeye(NEFRET) uluşılması tekniğidir.
Sevgili can kardeşim, Gökhan'da bu türe güzel bir örnek sunmuş beğeni ile okudum gönüldene kutluyorum selam ve sevgilerimle tam puan diyor antolojime alıyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta