Nefeskesen Sazlarda Şiiri - Seyfi Karaca

Aralıkta kalmış sopsoğuk bir yağmur akşamı
Fermanında izi silik yazıları okuyor sanki aranan
Kapılardan kapılara deşip dökülen ıslaklık yüzünü yuyor hıçkırıklarla
Kulpsuz bir bakracın ipibnden kendini koparıp,
Suyu kesilmiş kuyulara salınışı gibi duvarlara çarparaktan şehir,
Payına düşen her sehmin acı dilimlerinden sofra kuruyor
Bozuk şehrin sonrasızlığına daireleşen zaman
Zamanın aklında kuytu bir gar
Bomboş bir bavul
Yaşanmış ve yıkılmış birçok yorgun yol şehrin buruk seyre çakılıp kalan aklında
Sefil bir sefer burası
Nice kopuş
Nice yalvar
Nice yakarı
Şehrin aklında donup kalmış bir manzara renksiz
Çalkantılı suya batık bulaşık
İçini dolduran bütün nesnelerini makaslamış bir filmin mey-hanesi
Neyhanesi
Nefesi kesik saz...şehrin aklında çıldıran haykırış, dupduru hüzün..
Çırasını en son sönen yıldız kaymalarından yakmış
Şehrin aklında batık bir gökyüzü
Yeryüzü akşam...
Vara yoğa kurcalanmış durmuş zihniyle
Sanki gönlü kırılıyor her pencereden,
Şehrin aklında belleğinden çıkıp giden, insan meçhul...
Ve siyahı beyaza karışık gri vresikalığa susuşmuş şehrin aklında
Sarıya soluk, ılımlı ışıklar arkasındaki camların

Seyfi Karaca.......Aralık / 11