NEFESİMİN PARADOKSU - 7
bir dağ, orman, deniz huzuruydu gözlerin
sıkış sıkış binaların bodrumlarına hapsettin
birdenbire bağladın, aşık ettin bir ömür saydım
gündelik eğlencenmişim nasıl da kandım
bir bilge, bir deha diye severdin
cahilliğinle aça aça bitirdin kurşun kalem misali
çıkarmazdın odanın baş köşesinden
meşgule aldın kağıtlarını değiştirdin değiştireli
seni seviyorum kalbim deyişine inandım
enseme basıp nefes alamıyorum dedikçe bastın
ben ve canımın dünyası diye yaratırken
dar ettin dünyayı canım çıkana dek
HASAN HÜSEYİN BEYDİL
28.11.2020
Kayıt Tarihi : 27.12.2020 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!