Nefesimi bağışlıyorum sana

Nefesimi bağışlıyorum sana, bir ömür boyu soluğunu kurutsun...!

Hayat patlarken acılarıyla üstüme, bir sığınmacının bile rüyasına nasıl hasret kaldım anlıyabilirmisin vefasız... Serhad boylarını aşan serzenişlerimin adına yasak konmuş duy... Adım ise dudaklarda yasak artık. Oysa nasılda şımarırdım ismimi her andığında, bir kedinin kış tüyleri gibi... Kadıköyü mesken tuttum, karış karış gezdim tüm caddelerini ve hala beklemekteyim... Başım şimdi dumanlı, marmarayı kuma aldım ve alev alev acılarımın bulaştığı yerler.

Kural ihlallerim var benim, rollerini bozdum hayatın. Sultanbeyli' den uzayan ahlarım var benim. Yazık değilmi söyle. Kalyonları tanımadım daha ben ama gönlümün bozkırları sırılsıklam. Söyle yazık değilmi? Ben senin yalnızlığını sevmiştim şimdi ise senmi sevdin yalnızlığımı. Hükümmü verdin söyle. Söyle...! Sınırlarda bir mavzer gibi patlayayım. Söyle...! Şişli' de şakağımdan kanayayım...!

Nefesimi bağışlıyorum sana, iliklerine kadar soluğunu kurutsun...!

Önder ÖZTÜRK

10/ 04 / 2010

CUMARTESİ