Nefesime Yazdım Ölüm Tarihimi

Oysa
İnsan öldüğü yaşı bilmez.
Ben biliyorum.
Senin yirmi iki yaşında yanına göçtüm.
Sanki kıyamet gelmişti.
Çığlık çığlığa
Kanatlanıp kanatlanıp
Gökten yere düştüm.
Ortalık mahşer yeriydi.
Dünyayı soyup üstümden
Acını giydirdiler.
İçim buz tuttu
Dışım kor.
Akşamlar oldu.
Günler evine döndü eli kolu dolu.
Güneş gündüzleri yatağından kaldırdı.
Baharlar geldi yazlar geçti çoşkulu.
Hiçbirini hissedemedim.
Yemem, içmem
Gezmem tozmam
Ya kül oldu ya buz.
Anladım
Ben iki nefes arasındaki mezarlığa konuldum.
Oysa
İnsan bilmez ki
Öldüğünde nereye konulduğunu.