Nefesim Şiiri - Emin Şahna

Ne kinim vardır ne de öfkem,
Sinsice gel! Saftır benim yüreğim
Ben her gün biraz daha tasalanır,
Kendi duvarlarıma resim yaparım,
Bir keder birde sevinç tablosu çizer,
Yorulduğumda sırtımı dayar bakarım.
Gizli üzüntülerimi yavaş, yavaş atarım,
Herkesle aynı cümleleri kuramuyorum ben,
Senin kelimelerin başka dudaklara isim olurken
Ben artık isimsiz birilerini sevmesini biliyor, Nefes alıyorum, işte bak seviyorum…

Dün yağmur yağacak diye kayın ormanının içerisindeki
Kayalıkların arasına sığınmıştım yapayalnız
Yağmur yağmayınca da hüzünlendim yas tuttum
Gözelerin başından ıslak ıslak sana aktım,
Ve bir kartal yuvasında konakladın gece boyu
Küçücük makiler kafa tutuyordu esen rüzgara
Kavga ediyordu köknar ağacına delice zeytin
Küçük kuş acelece kovuk arıyordu sokulacak
Koltuğumun altına girmişti yavru saksağan
Ben ise bazen işgalciydim bazen de mülteci
Nefes alıyorum bak, mutluyum ve seviyorum…