Nefesi Kömür Kokan O İnsanlar

Son nefesi vermeden önce,
Kapkara elleriyle göz yaşını silen o adama,
Nasıl kıyabilirsin Soma?
Gece karanlığında çalışan, uyuyan o adama,
Nasıl kıyabilirsin Soma?

Cevabını veremezsin Soma,
Hiç kimse cevap veremez.
Nefesi kömür kokan o insanlar,
En doğru cevabı canlarıyla verdiler.
Sen sadece susuverirsin Soma, konuşamazsın.
Söylenecek tek söz bırakmaz o adamlar arkalarında.
Sen sadece sus Soma, bırak onlar konuşsun.
Bırak, şimdi toprak konuşsun.

Bu şiir kömür kokar,
Bu şiirde ölüm bir kömür tanesi kadardır.
Bu şiirde insanlar birbirinin nefesiyle yaşarlar,
Birbirlerinin soluğuna kulak verip çalışırlar.
Bu şiir kömür kokan karanlığındır,
Bu şiir, karanlığına hapsettiğin kömürcülerindir, Soma!