Nefes nefese bir yaşam Şiiri - Ünal Ulaş

Bu gün on ekim ikibinyedi
Tatlı ama serin bir rüzgar var istanbulda
Beni yalnız bırakmayan karanlık bir gece yine
Bayrama iki gün var baba
Seni caminin kapısında beklemiyorum artık
Sen yoksun bende gitmiyorum
Kimin önünde elini öpmek için eğilicemki
Eğilmem baba eğilmem
Sen yanında çikolatayla büyüttüğün oğlunla rahat uyu
Ben çikolatayıda muzuda kendim aldım baba
Senden sonra karşıma bir adam çıktı
Kısa boylu kel kafalı melek yüzlü
Kıskanma sakın baba kıskanma
Tanısaydın çok severdin
Ben ona kartepede üşüyen adam dedim
Ah hele birde mavi gözlü ablam
Ben yalnız değildim baba
Beni yalnız bırakmadılar
Ben ihanet ettim elimden tutanlara
Bu gün sesini duydum kartepede üşüyen adamın
Kahroldum öldüm
Kanım yarasa canım yarasa
Hiç düşünmem biliyormusun baba
Sen beni biliyorsun baba
Yarın sana ve abime gelicem
Bana çok kızacaksın biliyorum
Çünkü ben her akşam içiyorum
Ama kızma baba ben uyuyamıyorum
Yarın anlatıcam ikinizede anlatıcam
Ne olur vurma bana
Canım acıyor baba
Ben doğduğumdan bu yana koşuyorum baba
Ama kartepede üşüyen adamın dediği gibi
Koşarken önüme bakmıyorum
Nefes nefese kaldım yaşam yolunda
Bir talihsizlik zinciri var boynumda
Ben battım baba ben battım
İpime tutunan herkeside batırdım
Tatlı bir rüzgar var bugün istanbulda
Ama serin üşüyorum
Koşuyorum nefes nefese ısınamıyorum
Yarın görüşmek üzere baba görüşmek üzere
Ve kartepede üşüyen adam
Seni ölümüne seviyorum
Ve mavi gözlü ablam affet diyorum
Nefes nefese yaşamın merdivenlerini çıkıyorum
Haydi sizlere kalkıyor kadeh kızıyorsunuz biliyorum
Ama engel olamıyorum içiyorum
çünkü ben gerçekten uyumak istiyorum