Nefes Nefes Şiiri - Deniz Gece Mavisi

İkimiz de farklı limanlarda,
Farklı yollara çıkmış iki yürektik.
Bizi birleştiren tek şey ise yaralarımızdı;
Daha önce hiçbir yara bu kadar tanıdık gelmemişti bana.
Sen bir kalpte,
Ben ise saksıda çürüyordum.

Her şey, hayatın bana giydirmek istediği
O beyaz gömlekle başlamıştı.
İnsanların kollarımı arkadan bağlama çabaları takdire şayandı.
“Ben deli değilim!” diye haykırsam da,
İçime kaçan hep sesim oluyordu.
Sonra çekildim bir kenara ve izledim.

Yatağın hep sağında uyuyup,
Solumu hep boş bırakmamı anlatamasam da,
İnsanlara solum hep yalnızdı.
Saçlarımı kestiğim günü
“Çok yakışmış.” deyip geçenler bilselerdi umutlarımı,
Bilselerdi yarınlarımı,
Bilselerdi hayallerimi kestim,
Acaba ne derlerdi? Bilmeden yaşadım.

Şimdi aynanın yansıyan yerinde,
Yüzüme yerleşen çizgileri saklamaya çalışıyorum.
Ellerim, ayazda kalmış kedi yavrusu gibi titrek.
Unutmayı bilmeyen yüreğimle uyuyup,
Acıyan yaralarımla uyanıyorum.

Sen, ben gibisin;
Gülüşün, bakışın,
Dimdik duruşun...
Ama bir şey var, çözüp anlamlandıramadığım;
Yaranın kabuğu,
Gözünün yaşı o kadar tanıdık ki...
Çürüyoruz,
Her nefeste,
Her solukta biraz daha.

İnsan adım adım sonuna yürür mü?
Yürüdüğüm yollar bile yabancı geliyor bana.
Bu yabancılık, bu içe sığmayan sızı.
Belki de yolun sonunda bulacağım kendimi,
Belki de kaybolacağım büsbütün,
Ama yürümek zorundayım,
Çünkü durmak, çürümekle aynı benim için.

Her adımda bir şeyler kopuyor içimden,
Geçmişin yükü ağır,
Geleceğin belirsizliği ürkütücü.
Bir tek şu an var elimde,
O da avuçlarımın arasından akıp gidiyor,
Su misali, tutamıyorum.

Bazen düşünüyorum,
Acaba başka bir limanda,
Başka bir yolda karşılaşır mıydık?
Yaralarımız yine bu kadar tanıdık gelir miydi?
Yoksa yabancı mı kalırdık birbirimize?
Bilmiyorum,
Belki de bilmek istemiyorum.

Her solukta eksiliyorum biraz daha,
Her adımda geçmişe gömüyorum bir parçamı.
Ama yine de devam ediyorum,
Çünkü durmak yok bana,
Durmak, tükenmek demek.

Öyleyse yürümeli,
Her acıya, her yaraya rağmen,
Yolun sonu nereye çıkar bilmeden,
Yürümeli…
Ve belki de son nefeste anlamalı,
Bu yürüyüşün aslında kendime olduğunu.
İnsan her nefeste eksilir mi
Eksilirmiş
Nefes nefes eksildiğim gün anladım.
12.02.2025 10:22