Nefes Hürriyet Değildir

Hayatın tadı mayhoş,
Tütsülendi insanlar çukurlarda ve güçlendi
Kimisi putunu dikti,bazısı prangalar biçti
Birisi çıktı,sonbahar akşamı nefsi içine sindi
Yağmur tanelerini gözleriyle seçti,zaman ahesteydi
O an kalbine bir hançer indi,bu, aşkın son sözleriydi
Karanlıklar içinden onun gözleri belirdi,
Son gördüğü şey sevdanın hürriyetiydi.

Özgürlük için hepsi canını verirdi,
Fakat,insan,nefesinin kölesiydi
Ruh herkeste bir bedendi fakat,
Yaşam,herkesin ortak kefeniydi