Nefes Bile Alamam Yokluğunda

gönül bahçeme
diktiğin güllere
senin adını verdim
her gün onları bir bir
türlerini renklerini ayırmadan
senin yerine okşar severim
yapraklara gözlerin renk verir
bakışların çiçekleri renklendirir
tabiat kokusunu teninden alır
en güzel kokular senden yayılır
bil ki doğa seninle denklenir
beni buralarda teselli eden de
senin o muhteşem sevgindir
şiirim benim en büyük hüznüm ise
inan ki bir tek sensizliğimdir
her sabah bir güneş gibi
pırıl pırıl doğarsın dünyama
ne olursun hiç batmadan kal bende
her gün öylesine canlı renklerde
bir bahar açarsın ki sevdama
şiirim ömrümce sakın hiç solma
yoksa nefes bile alamam yokluğunda
vallahi birdenbire düşüveririm yatağa
ömrüm boyunca da çıkamam bir daha
19.01.2006
Hüseyin Erdoğan