Nefes Aldırabildiğin Kadar-2009

Doğumunu hatırlıyor musun?
İlk ağlayışını, bedenine aldığın ilk darbeyi…
Hani “ilk”ler unutulmazdı?
Hatırlıyor musun gördüğün ilk rüyayı,
ilk adımını attığın zemini,
ya da ilk düşünceni?

Hatırlayabildiklerinin sınırını hiç düşündün mü?
Hayatından daha dar bir çerçeveyi barındırdığını zihninde…
Fark ettin mi herkesin zihni başka!
Unuttuğun bir şey sana anlatılınca,
Sen hep “evet, hatırladım” derdin
Hatırında kalırdı o,
Bir dahaki unutuşuna kadar.

Peki, sen ne kadar hatırda kalacaksın öldüğünde?
Hangi sözcükler hatırlatacak seni, hangi cümlelerde yaşayacaksın…
Bilebilir misin tüm bunları?
Kaç nefesin kaldı alacak, kaç adımın kaldı atacak…
Attığın hangi adımlar anımsatacak seni yaşayan zihinlerde,
Hangi an gelecek de unutacak seni,
Seven, yaşayan yürekler…

Şuan nefes alabiliyorsun,
Eylemlerin sürüyor, yaşıyorsun!
Ama bir gün gelecek nefesin kesilecek, eylemlerin bitecek.
İşte o ana kadar unutma ki:
Nefes aldığın sürece yaşıyor sayılsan bile,
Ancak nefes aldırabildiğin kadar yaşatılırsın.