"Nefes Al,Geçti"
...
Bu gece kendime
anılardan bir ev yaptım …
Sonra ateşe verdim sessizce…
Küllerini seyrediyorum son kez…
Belki de son kez yaşıyorum geçmişte..
Aynı anda bir sürü bıçak
göğsüme saplanıyor gibi hissediyorum .
Kafamın içinde hep aynı ses :
Nefes al! İçinden say…
Geçecek…
1
2
3
Birazdan bitecek,nefes al!
7
8
9
Geçmiyor …
Sadece kendimi kandırıyorum.
Çünkü bu eziyeti bitirmem lazım artık.
Aynı yerden daha fazla deliremem sana.
Seni anımsayışımın her gecesi,
kabuslara gebe.
Aylardır, olmadığım biri gibi
davranmaya çalışıyordum.
Sırf sırtıma saplanan hançeri
anlamak için.
Sırf “Neden?” sorusuna
cevap bulabilmek için,
olmadığım biri olmak istiyordum…
İnsanlardan kaçıyordum.
Yüzüme bakınca
sensizliğimi anlamazlar da
sana selam söylerler diye,
selam vermiyordum artık kimseye.
İçinde senin olduğun hiçbir konu
açılsın istemiyordum.
Hoşça kalacaktım ya, olmadı…
Konu bir şekilde hep senden açıldı.
Üstüm örtülmediğinde,
kahve fincanları arka arkaya
dizildiğinde.
Bir film izlemek istediğimde.
Kabusta, sabahta,
nefret edilen kahvaltıda…
Deniz kenarında…
Daha sayamadığım ne varsa,
hepsinde vardın.
Ta ki;bu geceye kadar…
Bu gece bir dostumla sohbetimde
son kez geçti adın.
Dedi ki :
“Başka biri varmış hayatında,
Üzülürsün diye söyleyemedim”
Bir süre cevap veremedim ona.
Ses tellerim eziliyormuş da
kelimeler boğazıma
diziliyormuş gibi hissettim.
Dilimden tek cümle düştü:
“su içsem geçer mi?”
Hangi sebep gülümsetti seni başkasına?
Zaten gergefinde acı işleyen ,
kendi çapında küçük bir şairdim ben.
Ne gerek vardı bu kadarına ?
Neyse,artık bunların
hiçbirinin önemi yok.
Tüm cevapsız soruları çözdüm.
Her ne kadar titresede ellerim,
Sırtımdaki hançerini bile çıkardım.
Şimdi bir telefon açıp,
mutluluklar dileyemem sana.
Ama gıyabında, teşekkür ederim.
O kapıyı bana açacak
bir yüreğin olmadığı için.
Beni hiç sevemediğin için de,
ayrıca minnettarım.
Bu gece kendime
anılardan bir ev yaptım …
Sonra ateşe verdim sessizce…
Küllerini seyrediyorum son kez…
Acının ateşi gürleşirken içimde,
senden kalan her şeyi
ve beni küle döndürecek.
Ben yeniden doğacağım,
sen sonsuza dek yok olacaksın.
Şimdi nefes alabildiğimi hissediyorum.
Ama çok zaman önce,
öldüğümü bilerek.
Borcum olsun, gün gelecek
bende seni sevmeyeceğim…
...
ESRA NİZAM
Esra NizamKayıt Tarihi : 22.7.2025 03:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!