Nefes Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Taşları dokuyan ışık, her ezgide yükselen çığlık,
bir görünüp bir kaybolan açık bir duyum ötesi.
Zehir gibi acı, bal gibi tatlı yapı, bir kez şekillendi mi
boynunu sıkan ip gibi. Kader deriz ona ve ölüm ötesi.
Hesap kitap çağının görünmeyen lekesi, ayağımıza
dolanan kirli niyetler, her neslin çilesi, körlüğün yaydığı
enerji ve yola devam sevgisi, her şeyi taşıyan, bütün
engelleri aşan nefesin görkemi. parlak saatlere adanan
buranın ve oranın eğlencesi, ruha tat evrenlerinden
armağan. Duvarlarda parçalanan sıkışmış öfkesi,
her parçası giz menekşesi. Nefesle başlayan ve onla
biten, başka alemlerin yorüngesi.

Bak artık nerdesin, herkesin kaybolduğu yerdesin, batıp çıkan bu evren de, dünyalar da kurabilirsin, bir soluklan istersen, ancak böyle güzelsin. İmkan denizisin.