Nefer Şiiri - Atila Yalçınkaya

Davanın yüküne talip bir nefer,
Daima gözetir bir yol bir sefer
Önüne açılsa koca bir mahşer,
Hesabı kitabı onu yoramaz.

Hak yolda çabalar rızayı arar,
Vicdanı sızlatan yaralar sarar.
Bu kutlu yollarda yüreğin karar,
Hak bildiği yolda asla duramaz.

Âleme hizmetkâr, mazlumdan yana,
Çeşme olur akar her susayana.
Yedirir içirir ver demez bana,
Kendi öz hakkını dahi soramaz.

Ukba ya çevirmiş gökçek yüzünü,
Dikmez dünyalığa asla gözünü,
Sohbeti Huda’dan açar sözünü
Kaybetse mülkünü asla aramaz.

Nefsi “ ben” dedi mi geri çekilir,
Zalimi düzene karşı dikilir.
Küfrün hunharları ondan irkilir,
Zulmün oku yayı onu vuramaz.

Halkın âdetine eder riayet,
Kimseye zulm ile etmez eziyet,
Durumdan çıkarmaz asla vaziyet,
Nefsinin hırsıyla baş göz yaramaz.

Bir lokma bir hırka gezer âlemi,
Adaleti yazar eşsiz kalemi,
Çeker dava için derdi elemi,
Dünya malı için gönül kıramaz.