Bir sarmaşığı sevdiğimi
Nefesimi kesmeye başladığında anladım
Ya son nefesime kadar dayanacaktım
Ya da sarmaşığı kökünden kesecektim
Kendimi seçtim…
Öyle ya ben bir ağaçtım
Dimdik durmalı
Sert rüzgârlara karşı dayanmalıydım
Dallarımda yeşermeliydi çiçeklerim
Gölgemde serinlemeliydi papatyalarım…
Bu kadar dirayetli ve bilinçliyken aklım
Ruhum içten içe biliyor…
Ağacın dalları da
Çiçek yaprakları da, otlarda da incinir
Rüzgârlı yolda yaralı otlar gibi kalsam
Yaralarım daha da derinleşir değil mi?
Ama bilirim
Kesilmiş otlar, hep en güzel kokanlardır…
Mine Kul
30 Mart 2024
Kayıt Tarihi : 30.3.2024 02:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Es...
NEF/ES ...Şiir yaralarını sevmek gibiydi. Her ne kadar "es" deyip duraklamak isteyip de, yola devam etmekti...
Ne diyordu : "Kesilmiş otlar, hep en güzel kokandır..."
Bazen, her türlü zorluğa karşın bir ağaç gibi dimdik ayakta kalmaya çalışırken, için için kanar insan... Bakar ki ayağa kaldıracak tek el, kendi eli...Kalkar yola devam eder...
Kutlarım içtenlikle... Selam ve sevgiler arkadaşım.
Sevgiler.
Budamak güzelleştirir ...
Tebriklerimi sunuyorum...
Selam,saygı ve hürmetlerimle..
Hoşça kalın..
TÜM YORUMLAR (7)