Nedir Felsefe? Şiiri - Sevinç Kavuk

……………….biraz felsefe çatlatacağım, kendimce Türkün doğuşudur düşünmek! insan bütünlüğüne saygı Ne Mutlu Türküm Diyene! ayrışmaz bütünlük varlığı Yaşam ciddiyeti kazandırmaya ölümle bu barış anlayışı Yüce Türk Milleti duyarlığında barınan ulus kavramı İnsanın, bir sosyal varlık ihtiyacına uyum uyarlandığı İnsanı, bir ulus bütünlüğüne yüceltmek olan sanatı Anlatan değerlerdir nedir felsefe çelişkisinde, aydınlığı Tek Allah, bir kainat varlığını anlatmaya değer Tek insan, bir kainat kutsallığı anlamaya bu değer Bir Türk dünyaya bedeldir anlamıyla eşdeğer Bir ağaç gibi hür, bir orman gibi kardeşçe yaşama özen Hür milli ruhluyum, yürek gıdasına sevgide verilen Medeniyetimiz aşk medeniyetidir, çıldırmalısın denilen Emeğinde sevileceğidir insanın, insanlığa bu öz güven Doğayı cennet koruyan vatan bilinci, kendini seven Kainatın tamamı su, hava, kara gibi maddi enerji akımı Element olmayan ruh, bir nefes gibi bilinç, baki olan enerji Anlayışındaki sağlığı bilincin ifadesi bu Allah kutsallığı Bu evren ağırlığı çatırdamaya, gıcırdamaya zorlandırılmaz Ağırlığı madde olarak değil sadece, ahlak da yozlandırılmaz Ruh, kendini bilen kanundan can yasasıdır, canlandıran İdrak, taşıma, koruma, algılama, barındırma gibi beş duyudan Bütün sanat kuramı olduğuyla bu bütünlüğüne Ruh geniş zamanda yaşar, beden bulunduğu an’ı yaşar Ölüm, bu açıklamayı olgunlaştıran felsefe nedir değerini tartar Hayvan koklaşarak, insan konuşarak anlaşır demekle insan Koku algılayışını ruhuyla taşır, bedenle sınırlı varlığının tanımı Kişi de ayrıca, kendisiyle sınırlıdır böylece Ruhsal hastalık diye belki, insanın kendisini anlama sınırıdır İç enerjimiz, bizi canlı kılan ruh, varlığını gören yok ki Sağlığını da konuşma hakkına sahip olduğuna kanıt olsun… Şiir, resim, biçim, dans, müzik diye beş sanatı sıralamaya doyamıyorum… beş duyudan sağduyumuzu…Medyanın, rant zırvalığına düşkünlerini kınıyorum, sivrilmeyi isteyenlerin oynak ayağı sivrilikleriyle utanç varlığı olmaya o rahatlıklarını… bu rahatlık, sanki bir Batılı mentalitesi gibi geliyor bana… Gözü var görmez, kulağı var duymaz denilen, kalp gözünün varlık önemini anlamaya şarj etkisidir ruh. Korku, ruhu etkilemez, bedeni yorabilir, iç enerji ile düşünceye uzanışla dinlenir belki… bunu hislerle anlayabiliyoruz bazen, hissiyat anlayışı millet varlığı ve bütünlüğüne bu inanç sağlığı belki… Ayna etkisi gibi, çok aşağıdan bir düzleme tutulursa, burnunun ucunu görmek denilen görüş açısını, ama ayna yükseltildikçe, insan bilgisinin bilinç değeri ruh aşkına duyarlığı gibi, daha geniş çevreyi görebiliriz… Buna ruh aracılık eder, insan kendini hür hissederse deniliyor, ama zaten ruh hür, özgürlük zırvalanıyor, ruh zaten özgür, tanrısal bir veridir yasasıyla donatılı bu milli varlığı Allah yurdundan geçici bir emanet varlığıdır… hür milli ruhluyum değeriyle gücün ölçütüdür diye anlıyorum aşkla dolu bir iman güvenimde… ruh, şalterini kapattığı an, etle kemik maddesi kalır geriye… yaşayan ruhtur, yaşatılmaya özen ruh güzelliği için olmalı anlayışını açıklamaya değer bir kanundur… bunu aşağımsamak, başkasının sırtından beslenmenin hesabıdır sadece, arsızlığı yani… İnsan, yasalarla yaşamayı öğrenmeli, başı boş kalacak değersizlik değildir yüceliği… dünya yasalarla dönüyor, yasalarla dolu doğayı bağrında bir beşik edasıyla taşıyor… ruh yasalarla bir saygınlık… ruhun mahiyeti denilen, insanın iç yüzüdür, öz, asıl, esas, vasıf, nitelik… hayalim denilen güzelliktir… bir hayal müzesi ahrette olandır belki, dünyamızda cennet korumaya vatan bağımsızlığı bu değer saygınlığı anlayışı olan hissiyat gücümüz… Yas tutmaya bu yüzden şans vermemeye uğraşır sömürgede sapıklaşanlar… yas tutmak, iç yüzümüzün sevgi tadına saygı güçlenmeye akıl dengesi ihtiyacını karşılamasıdır… belki bir felsefedir insan oluşa… ruhumuz hür, özgürse, biz biraz dürüst, maskesiz terbiye olmaya özenseydik, özgür ve hür olmayı ruhumuz, iç yüzümüz olduğuyla, tatmayı dener, teşekkür eder bize, iç rahatlığı tatmayı hissetmeye aracıdır bu özelliğindeki önemi belki… Kürtçülük, çarşafçılık biraz insan birliği olmaya saygıyı sevgi öğrenebilse, kendi hayrı için elbette, kendini seven bir insan olarak, sevmeyenin var olduğu sünepeliği sürtüşmez, sataşmaz belki… insan, kendisi için öğrenmeli, başkasına diploma soytarılanmaya öğrenmez… kendini seven bir insan olarak topluluk bireyi olmayı başarabilirdi, ne iyi olurdu, biraz daha, kazanılan üç beş kuruşu insan huzuru için biz de kullanabilseydik… karmaşadan beslenmeye süslenmiş vahşet yaratıklarını alkışlama gösterişlerinin sefilliğini kendi aynalarında görebilselerdi keşke… alkışlananların eteklerinde sürünmekten kurtulup, çevresini de süründürmese diye diliyorum bu inancıma sağlığı… Eğer cennet sürünmekten kurtaramıyorsa, daha ne kurtarır bu vahşet numûnelerini ve ne doyurur, onların eteklerinden silkeledikleriyle ağız şapırtatan açları… cennet vatanım sağolsun! Bağımsızlık karakterimizdir, kutlu olsun insanlığa…