Şimdi şu anda kırk yaşındayım. Yirmi üç yıllık memurum. Bir çocuk annesiyim ve yirmi üç yıllık evliyim.
Kırk küsur yıllık yaşantımda, hayat ile hep mücadele verdim. Önce çocuktum. Çocukluğumu mutlu yaşadım. Sonra genç kız oldum. Genç kızlığım on sekiz yaşına kadar sürdü. Evlendim ve kadın oldum. Yirmi yaşında, kızımın doğumu ile anneliğe attım adımlarımı.
Bazen düşündüğümde, hayatın merdivenlerini çok hızlı bir şekilde adımladığımı fark ediyorum. Memurum, aynı zamanda ev hanımı, anne, eş, dostlarım için de arkadaş, dost, yaren… Bu örnekler istediğimiz kadar çoğaltılabilir.
Ben, genel olarak dışa dönük, pozitif, kinci olmayan ve insanları çok çabuk affeden birisiyim. Kolayca sinirlenmem. Her zaman kendimi, karşımdaki kişinin yerine koyarak hareket ederim. Çok da sinirlenmişsem, mutlaka çok önemli bir nedeni vardır.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
