Neden Sevda ve İsyan Şiiri - Abdullah Oral

Neden Sevda ve isyan.

Zaman kendi ekseninde akıp giderken
Koruyu titreten
Rüzgarlardan duydum ölümün çığlığını.

Oysa ateşi çalmayı düşlerdim göklerden
O gün geldiğinde aydınlansın diye ülkem.

Derin dalgalarına dalmışım berraklığın
Denizler alır götürür beni sevdanın orta yerine.

Alevleri ellerinde tutan emekçinin meşalesi
Aydınlatacak özgürlüğe giden engebeli yolumu
Gayrı anlatılmaz olacak karanlığı insanlığın.

Yükselir karanlık dağlardan sis bulutları
Neşe ile ayaklarını yıkar ırmakta kızıl dağlar

Bilinmeyen ateşlerle sarsılıp uyanırız düşlerden.
Ne yazık ki kısır kalır.
intikam perileri gibi yorgun kollarım.
Kelepçeler düşer bileklerime
Oysa bir çocuk kadar suçsuzdur ellerim………

Yüreğimizdeki isyan ve sevdalarımız kitabımdan önsöz.
Birinci basım Ekim 1999