Neden(LER) Şiiri - Mustafa Kömüşcüoğlu

Şimdilerde soruyorum da kendi kendime
Hiç olmıycak mı mutluluğa dair bir şiirim benimde
İçinde gülen çocukları,mavi gökyüzünü,güneşi
Ve gökkuşağının yedi rengini anlattığım

Her şiirde hep yokluğu anlatıyorum
Ama nedenini bende bilmiyorum
Belkide karanlık bir dünyada yaşıyorum
Ama olsun ben aydınlıktada gülmüyorum

Her gece bir sürü şeyi düşünüyorum
Anlamsızca ordan oraya savruluyorum
Karşıma kendimi alıp,kendimle konuşuyorum
Bilmiyorum belkide ben deliriyorum

İşte böyle kendimle konuşuyorum
Ben birşey diyorum o başka birşey
Ben haksız olsam kendim haklı çıkıyor
Ve yine kendime soruyorum; 'NEDEN'?

Neden benim gökyüzümün rengi hep simsiyah?
Neden benim gün ışığım yokta hep ay ışığım var?
Neden benim kimseye soramadığım 'NEDEN'lerim var?
Yoksa kaderde hep hüzün şiirleri yazmak mı var?

Şimdi iyice anlamsızlaştı 'NEDEN' lerim 'NEDEN'lerde
Saçmalıyorum belkide ben bu şiirde
Gerçi şiir demeye bin şahit gerekte
Adı şiir olsun dedik 'NEDEN'SİZCE?