Bahçelerde deste deste açmış gül var
Sarı kırmızı ve beyaz açmış tüm güller
Sanki sonbahar değil mevsim ilkbahar
Gönlüm hüzünlü göçmen kuşlar gittiler
Yağmur yağıyor caddeleri sel bastı
Denizde balıkçı motorları ağ topladı
Çevresinde martılar çılgınca kanat çırptı
Gönlümde hüzün var göçmen kuşlar gittiler
Deniz dalgasız sakin ve sessiz
Kıyamet kopacak doğada tık yok
Kıyıda havada denizde yok gölge
El ele dolaşan sevgili yok sahilde
Ağaçlar çıplak çimler solmuş bu mevsimde
Bak İstanbul'u sarmış soğuk ıslak bir yalnızlık
İnsanların yüzü asık hepsi selamsız sabahsız
Kurulmuş saat gibi insanlar sadece motorsuz
Dostluklar unutulmuş güleryüz tükenmiş
Koca şehirde insan kaynıyor tek ve yalnız
Doğa olmayınca herkes peşinen keyifsiz
Zaman saat gibi kurulmuş insanlar hissiz
Ah o eski zamanlar cıvıl cıvıl insanlar
Karınca gibi didinen çalışan insanlar
N' oldu neden soldu ruhunuz renkleriniz
Neden kurudu sevgi nerede insanlığınız
30 Ekim 2014 İstanbul
Hayriye AygülKayıt Tarihi : 1.12.2014 20:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (6)