Neden Kı Şiiri - Gökhan Sağıt

Neden ki…
Çocuklar gülmeli gökyüzüne,
Masum eller tutmalı oyuncakları,
Kadınlar umut taşımalı yüreklerinde.
Ama bir karanlık düşüyor ansızın,
Sessiz, acı dolu, hiç affetmeyen.

Bir yaz günü güneş ışıldarken,
Evler sessizliğe bürünüyor,
Sevinç yerine hüzün doluyor odalara,
Kalpler her kayıpta bir parça yitiriyor.

Küçük gözlerde umut sönüyor,
Kadınların gülüşleri susturuluyor,
Hiçbir sebep, hiçbir bahane
Bu acıya, bu yıkıma değer değil.

Vicdanlar kör mü oldu, yürekler taş mı
Her ölümde yükseliyor bir çığlık,
Ama kim işitiyor, kim durduruyor
Ah dünya!
Neden ki… neden bu kadar adaletsiz

Her hayat bir masal, bir düş,
Her kayıp geri gelmeyecek bir zaman,
Ve biz sadece soruyoruz
Neden ki

Vicdanlar ağlasın!
Gözler görsün, kulaklar işitsin!
Her nefes, her an, her can
Kutsal, değerli, korunmalı.

Ama hâlâ soruyoruz
Neden çocuklar ölür,
Neden kadınlar susturulur
Ah, yüreklerimiz parçalanıyor,
Her damla gözyaşı
Bir çığlık gibi gökyüzüne yükseliyor…